روش ژنتیکی لقاح آزمایشگاهی چیست؟ چه تفاوتی با روش IVF کلاسیک دارد؟
روش IVF تنها برای بچه دار شدن کاربرد ندارد. همچنین در کسانی که سقط های مکرر دارند، کسانی که قبلا نوزاد ناسالمی به دنیا آورده اند و کسانی که بیماری ناقل مادر یا پدر دارند، به منظور به دست آوردن فرزند سالم انجام می شود. به عنوان مثال، کودکانی که با کم خونی مدیترانه ای فامیلی متولد می شوند، از بدو تولد تحت روش های زیادی مانند تزریق خون و برداشتن طحال با جراحی قرار می گیرند. این یک بیماری بسیار شایع به ویژه در منطقه جنوبی ترکیه است. در مواردی که مادر یا پدر ساکن در این منطقه ناقل باشد، احتمال تولد فرزند بیمار 25 درصد است. اگر کاری انجام نشود از هر چهار کودک یک نفر بیمار می شود. خانواده می توانند فرزند دیگری را برای تعویض خون و پیوند مغز استخوان به آن نوزاد ناسالم، اعم از سالم و فرزند اول، به دنیا بیاورند. مثال دیگر این است که ژن BRCA در زنان خطر ابتلا به سرطان سینه را در آینده افزایش می دهد. با لقاح آزمایشگاهی می توان از انتقال ژن BRCA به کودک جلوگیری کرد تا کودکی که قرار است متولد شود در آینده به سرطان سینه مبتلا نشود. بنابراین در ناقل هر بیماری، متخصصان ژنتیک، ژن هایی که حامل آن ها هستند را با توجه به اینکه حامل کدام ژن هستند، بررسی می کنند و می توان از انتقال این ژن ها به نوزاد جلوگیری کرد. زیرا به دنیا آوردن یک نوزاد سالم بسیار مهم است. بنابراین لقاح آزمایشگاهی نوعی درمان است که هم از انتقال بیماری های ژنتیکی جلوگیری می کند و هم برای درمان استفاده می شود. در آینده، لقاح آزمایشگاهی امکان پذیر خواهد بود تا اطمینان حاصل شود که حتی کسانی که سابقه خانوادگی سرطان، بیماری قلبی یا دیابت دارند، این بیماری ها را در فرزندان خود نداشته باشند.
روش ژنتیکی لقاح آزمایشگاهی چگونه اعمال می شود؟
تشخیص ژنتیکی قبل از لانه گزینی (روش لقاح آزمایشگاهی کاربردی ژنتیکی) اعمال می شود؟
در افرادی که نام بیماری خود را می دانند و تحت معاینه ژنتیکی قرار گرفته اند، لقاح آزمایشگاهی طبیعی انجام می شود تا از انتقال آن بیماری به نوزاد جلوگیری شود. جنین ها در آزمایشگاه ها ایجاد می شوند، تخمک و اسپرم با هم متحد می شوند، جنین ها دنبال می شوند و زمانی که مرحله انتقال به مادر فرا می رسد، بسته به بیماری حامل، جنین ها در روز سوم یا پنجم بیوپسی می شوند. یک سلول یا چند سلول از جنین گرفته می شود. اگر سلول ها بیماری یا مشکلات ژنتیکی، مشکلات کروموزومی از مادر یا پدر داشته باشند، بررسی می شود که آیا آنها ناقل هستند یا خیر. در حال حاضر امکان ترمیم جنین وجود ندارد. پس از یافتن جنینی که ناقل بیماری نیست، به رحم منتقل می شود. وقتی خانواده باردار می شود، نوزاد سالم تری به دنیا می آورد که ناقل آن بیماری نیست. بدین ترتیب از تداوم این بیماری در نسل های آینده به نوعی جلوگیری می شود. این برای کشور ما بسیار مهم است. زیرا به عنوان یک کشور مدیترانه ای، چنین بیماری هایی بسیار شایع هستند. ما هم کشوری هستیم که ازدواج های فامیلی داریم. در ازدواج‌های فامیلی، به‌ویژه بیماری‌هایی که در خانواده منتقل می‌شود، باعث پیدایش فرزندان بیمار می‌شود. اغلب وضعیت ژن ها ناشناخته است و کودک اندکی پس از تولد گم می شود. اما اگر آزمایشی انجام شود و معلوم شود آن کودک به دلیل کدام مشکل ژنتیکی از دست رفته است، از عود آن در آینده جلوگیری می شود. در چنین مواردی غربالگری های بیماری وجود دارد که متخصصان ژنتیک به صورت بسته انجام می دهند. با انجام آن آزمایش بر روی زن یا مرد، بررسی می شود که آیا 3-4 هزار بیماری در آن مادر آینده وجود دارد یا خیر. در صورت بروز بیماری، مرد نیز غربالگری می شود. اگر همین مشکل در مردان پیش آمد، به آنها گفته می شود که در تلاش بعدی خود به خود باردار نشوند. قبل از اینکه نوزاد را داخل رحم بگذاریم، بررسی می کنیم که آیا ناقل بیماری است یا خیر.
آیا مشکلات کروموزومی!
به غیر از بیماری ها، کسانی هم هستند که مشکلات کروموزومی دارند. کروموزوم های ما 46، ماده 46 + XX، مرد 46 + XY هستند. اما ما همیشه اینطور به دنیا نمی آییم. مواردی وجود دارد که کروموزوم ها شکسته می شوند و به جایی می چسبند. ممکن است شکستگی در کروموزوم ها وجود داشته باشد. وقتی بچه دار می شوند، وقتی ساختارهای کروموزومی نامنظم به نوزاد منتقل می شود، دچار سقط های مکرر می شوند. زیرا وقتی نوزاد ناسالم است بدن آن را نمی پذیرد و به نوعی آن را دور می اندازد. از دست دادن بارداری در ماه های اول رخ می دهد. در اینجا قبل از قرار دادن نوزاد در رحم بررسی می کنیم که آیا ساختار کروموزوم و تعداد آنها طبیعی است یا خیر و برای کسانی که سقط مکرر دارند راه حلی پیدا می کنیم، زیرا نوزاد سالم را در رحم قرار می دهیم.
چه چیزی باعث از دست دادن نوزاد می شود؟
شانس موفقیت در بارداری در زنان دارای سقط مکرر به لطف تشخیص ژنتیکی قبل از لانه گزینی تا چه اندازه افزایش می یابد؟
2 دلیل برای از دست دادن نوزاد وجود دارد. اگر رحم را خاک بپذیریم; یک دانه در خاک رشد نکرده است. بعد یا در خاک اشکال دارد، یعنی در رحمی که بچه را سیر می کند، نتوانست بچه را سیر کند; یا اینکه خود دانه مشکل دارد. علت باید به طور کامل بررسی شود.
در صورت سقط جنین همیشه توصیه می کنیم در مواردی که نوزاد ۶-۷-۸ هفته ای در رحم رشد نمی کند برای دوره های بعدی مصرف شود و از نظر ژنتیکی بررسی شود نه آسیب شناسی. اگر ژنتیک ارسال شود و مشخص شود که نوزاد مشکل کروموزومی دارد، می توان فهمید که سقط جنین مربوط به رحم نیست. اما اگر مشکل کروموزومی وجود نداشته باشد، اگر سالم است اما رشد نکرده است، باید مشکلی را پیدا کرد که مانع از رشد نوزاد در رحم شود. لوله های شکسته، فیبروم های بزرگی که داخل رحم را تحت تاثیر قرار می دهند یا پولیپ های بزرگ می توانند به نحوی از رشد کودک جلوگیری کنند.
بدشکلی های رحم نیز می تواند باعث سقط جنین شود. بنابراین، صرف نظر از علت، در صورت وجود مشکل در رحم، رحم ترمیم می شود; اگر مشکلی در جنین پیدا شود، قبل از اینکه نوزاد را داخل رحم بگذارند، بررسی می شود که آیا نوزاد سالم است و به این ترتیب از سقط جنین جلوگیری می شود.
آیا غربالگری ژنتیکی انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که بارداری زنان مسن نیز منجر به تولد نوزاد سالم می شود؟
این موضوع بسیار مورد بحث است. زیرا آزمایش ژنتیکی معایبی نیز دارد. اگر قرار است آزمایش ژنتیکی انجام شود، باید از روز سوم تا پنجم منتظر نوزاد بود و در روز پنجم بیوپسی انجام داد. اما در حالی که ما از روز 3 تا 5 صبر می کنیم، می توانیم بسیاری از نوزادان را از دست بدهیم که با قرار دادن آنها در رحم می توانند باردار شوند، فقط به این دلیل که از روز سوم تا روز پنجم در آزمایشگاه نمی آیند. آزمایش ژنتیکی با گرفتن یک یا چند سلول از جنین انجام می شود. ممکن است کل جنین را منعکس نکند.
یک مطالعه از جنین بیوپسی شده در روز سوم انجام شد. در روز پنجم، نمونه‌برداری دیگری از همان جنین گرفته شد و در روز سوم، برخی از جنین‌هایی که این جنین‌های ناسالم نامیده می‌شوند، در روز پنجم سالم بودند. روز و این نرخ 25 درصد است. به عبارت دیگر، از هر 4 جنین 1 تا از روز سوم به روز پنجم می‌رسد که می‌تواند خود را اصلاح کند. از کجا بفهمیم که اگر روز پنجم بیوپسی کنیم روز هفتم خودش را اصلاح نمی کند؟ بنابراین در موارد بسیار انتخابی می تواند مفید واقع شود. اما ما معمولا ترجیح می‌دهیم بچه‌های تشکیل‌شده را حتی اگر سنشان بالا رفته باشد، در رحم بگذاریم تا ببینیم آیا نوزاد بعد از لقاح سالم است یا خیر. در 12-13 هفتگی، با فناوری امروزی به وضوح می توانیم ببینیم که آیا نوزاد سالم است یا خیر.
ترکیه در درمان IVF بسیار موفق است
بیماران بیشتر از چه کشورهایی برای درمان IVF به ترکیه می آیند؟ کدام عوامل از جمله دلایل ترجیح ترکیه در درمان IVF هستند؟
ترکیه کشوری است که با افتخار در لقاح آزمایشگاهی موفق است و از نظر فناوری در هیچ جای دنیا کم ندارد. اول از همه، ما هم کودکان و هم تولید مثل را به عنوان یک ساختار دوست داریم. بنابراین، از تمام جمهوری های ترک؛ ترجیح جدی ترکیه از سوی کشورهای خاورمیانه مانند عراق، سوریه، ایران، عربستان سعودی و حتی کشورهای شمال آفریقا وجود دارد. بیشتر اروپایی ها از آلمان و بیشتر از کشورهایی مانند اتریش، هلند، بلژیک و کوزوو که ترک ها در آن زندگی می کنند، آمده اند.
